çelimsiz ok

saklanarak büyüdün babanın
ölümü sıvazlayan havasızlığından
masalların deviydi,ısırılmış bir elma
değmedikçe tenine takım elbise
tabut ve kağıt

anneliğini boşalttığın plastik gülüşler
den,suç doğuran kambur beyazlar
batırdıkça dudaklarını dişi sulara
çürüttü eklemlerini sarı tohumlar
kaderin mutfaktan seni mi gözlüyor?
boşalıyor ellerinden çalımın ve ok

biçimsiz adamlar yaktın,huysuz
çok kahkahalı gölgelerden
tam da bu anda uygunsuz karartılar
müzikle uğuldayan kısık ateş
ölü kelimeler sarkıyor saçlarından
kes de kan sıçramasın babasızlığından.

Emine Yalçın