Gülüşünü bırakıyor;duvar
masanın eteklerine.
duvarı çiziyor yapraklar
sallanıyor ;
taş ayakkabıları
ağaçların
sarıldıkları yeşillerden
Kadınlarını kuşatarak endülüs’ün
Gülüşünü bırakıyor ;kızlar
sandalyeden çalıp dudaklarını.
kızarıyor duvar
bir günahı öper gibi
kızlarını ağırlarken gecenin.
gülüşünü bırakıyor;aşk
tuğlanın rengine,gerdanın serinliğine
serçeyle havalanıyor duvar..
duvar değil bu taşla
işlenmiş zar
sevabı yırtılmış dilsiz karar…
Emine Yalçın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder