kaos

Acıkmış yeryüzünün sessiz kadınları
Şiiri emzirdikleri doğurgan gecelere.


Hantal,kemiksiz sevgililerine
Ütopyalarının beşiğinde sallanan
Hafızasız haritalar bırakarak
Acıkmış,yerlerine sinemeyen kadınlar
Kimliklerini yıkayarak kıskanç avuçlarının
Devinimlerinde,yıkanarak
Bencilliklerinin demir levhasında
Acıkmış,sözü doğuran kadınlar
Kalın çizgili çerçevelerin bunak kokusuna

Becerileri taşarken nehirlere
İçlerinde tütsü gibi yanardı uyuşuk sular
Hasta olmayı öğrendiler,bakmayı bir de
Bakımsız hayallerinin zenginliğine
Yine de deneyerek her gün yaşamayı
Mucizelerine dil çıkarıp gittiler
İmzalı tütünlerinin, ıslak kalem uçlarından

Yaşamın sağırlığı,etek uçlarında
İki hayatı bir avuca sığdırmaya çalışarak
Emdiler arka bahçelerini sesi azaltan kelimelerin
Merhametti onlara yıldızların dağınıklığı
Acıktıkça yüzecek hepsi şiirlerinde..

Emine Yalçın