Fotoğraf: Sezen Yalçınkaya

merhametim lehine

merhametim lehine
işliyordu olabildiğince
kenarında elle tutulmayan
zihninde örülü hayalleri
nedenlerini bildiğimden...

ah çocuk ah çocuk
hep işine geldiği gibi
ah çocuk ah çocuk
ahlakın değerlerin
bitmeyen farazi isteklerin...

ah çocuk
acemi modern kadın
kadınlığını da
işine geldiği gibi anladın...

hep sen hep sen çocuk
doğuyla batı arası
küçük arafsın çocuk
hani ben olmuştum da
sen çocuktun
hep ben sustum da
sen konuştun...

MAVİ TOP

nerde doyum sağlayacak
nerde gerçeği yakalacak
etin nasıl kavrayacak
bu mavi topu...

bu mavin topun
neresine tutunacak
hangi kalbi saracak
nerde başlayıp
nerde son bulacak...

hangi güç seni saracak
hangi parçan eksiğini
el yordamıyla
bulacak...

tam düz bir çizgi değil bu
büyük kısmı akıldışı
aslolan süregelen hayat
herzaman yasadışı.

Resim



mesafemi ölçüyordun
onlar benim korkularımdı
gelenleri nasıl karşıladığım
neyi nereye koyduğum
bu bendim varolduğum

yüzünü soruyorum
plastik makyajlı yüzün
öfkeli hayallerinin
öfkeli bahaneleri doğuran yüzün

kırmızı koltukta dinlerken seni
hangi gazete küpüründeydin
neyi kendine bezemiştin
bu küt saçlar da güzel
peki sen kimdin
bir saman kağıt üstünden
beni asla resmedemezdin...