Fotoğraf: Sezen Yalçınkaya

Her şey tek şerit


biriktirdiklerim

kalabalıklar

her şey tek şerit

bana doğru gelip gitmiyorlar

penceremden uzaklaşırken gün ışığı

herhalde böyle olmalıydı her şey





her yeni

beraberinde bir direniş....

elimde kartlarım

eskinin isyanı

şimdinin yenilgisi

rüzgara bıraktım

elimdeki uçurtmayı



birde

her damla gözyaşımla

o ufuklarımı kısan gölgen

bu bir savaşsa aramızdaki eğer

bravo...






Kardelenler


ruhumu parmaklarıyla sıkıca kavrayan
küçük canavar
bulutumsu gri ve siyah renklerde
renk diyebilir miyiz bilmiyorum
bir çeşit karanlık düşler topluluğu
içinizden
gözbebeklerinden beslenen
sizler nefret ettikçe
sizler kötülük yaptıkça
sadece susan ve biriktiren

işte o küçük canavar büyüdü takviye desteğinizle
şimdi
hiç ummadığınız anda sizi yırtıp kanatıp kaçmanın
huzuruyla
minik parmaklarını geçirmiş toprağa
bir kardelen gibi
süzülüyor
yukarı doğru
maviliğe

kardelenler
kökleri birbirini bulmuş toprağın içinde
sımsıkı
ve
paralarcasına bir bağla
aynı sudan beslenerek
ve güçlenerek
gitgide
yükseliyorlar
maviliğe
cesurca
çarpınca maviliklerini acıtacak bir dokuya karşı.