mutfak...
kocaman bi ölüm var içimde
büyük boşluklar
hep hata doldurmuşum ya içimi
yıldızlara bakan kimdi peki pencereden bi dünya hayal vardı iyi olacaktı değişecekti tanrıyla olan küçük konuşmalarımızda bana söz verdiğini hissetmiştim çünkü küçük yapraklar kımıldamıştı incir ağacında bide o kedi gelip ayaklarıma sürtünmüştü ama bu evet demekti bu bi umuttu hani içimdeki kocaman yürek benim en büyük hazinemdi? peki tanrı söler misin ben neden böleyim? bu kadar beni kaos dolduracak ne yaptım ben bana yada sen bana insanlar bana ben nerdeyim sanırım farklı bir boyut herkese pembe olan bana yeşil mi ne.. yada herkese acı gelen bana güzel mi gerekli mi peki minik acı olunca miniki damara asla gelmez çünkü o ölmek istemez sadece ruh acısı bedenden uçar gider minik kelebekler gibi süzülür zaten kelebeklerin ömrüde üç gündür yada bir gün ne bileyim işte peki benim kelebeklerim neden gelip canımı acıtıyor bazen ben naptım ki onlara tanrı, madem öle neden ayçiçek tarlalarımda ayağıma gelmedi huzur uçsuz bucaksız bi görüntü müdür peki en iyi yapabildiğim şeyi bile yapamıyorsam ben napmalıyım tanrı? bunları bana mail olarak atabilsen keşke bende "ben" olmanın tadını çıkarsam mı yoksa ruhumu özgürlüğüne mi kavuştursam karar versem karar veremiyorum evet bu yetimi kaybettim nasıl kazanmalıyım ki tavşanlarım boy boy büyük yada küçük hepsi gülümsüyor bende gülümsemeli miyim yalan mı olmalı gerçek mi peki bir şey yaşamaya değerse, ölmeye de değer mi peki hata doluysam ben kendimi yüksek bi yerden bıraksam geçer mi, saçılır mı hatalarım sağa sola ben uçuşurken havada peki onlardan kurtulabilir miyim sonsuza kadar hatalardan.. deniz olsa derin olsa bıraksam kendimi çırpınmasam girdaba dalsam hiç görmediğim renkleri görsem hiç bilmediğim bir duygu hissetsem mavilik dolsa ruhum geçer mi bu çiziklerim kalbime attıklarım hani peki ben kuş olsam....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder