Sandal siya
Bir adım ileri
Adves ireg mıda iki.
Mirasına konuyor kuşlar hüzünlerinin
Anılara sarkıp büzülüyor gölge
Ah, sen o herkesin çocukları!
Artık, ayrı yönlere giden
İki sevgilinin…
Boynumun kelepçesi kalır serinliği
Kim derdi ki şimdi o,
Nice çıplak kollarının
Anısı.
Filizi renginde kırılırmış,
Filizi asmanın.
Erguvan ağlarmış dalı.
Kökü değil,
Tözü; atası, sevdası
Acırmış ağacın.
Aman ne uğraştıracak otacıları!
Boynumun o,
Onuncu dizedeki yarası…
"şiir ve fotoğraf; fetih doğru"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder