Muhtaç

Donmuş ilikleri benliğimin
Yaşama adanmış kendine hareketsiz
Öğrenilmiş çaresizliklerle çoğaltıp durduğu travma similasyonları
Kopuk kopuk düşler içlerindeki gülüşler
Taze bir anıya muhtaç
Ve kalabalığa duyduğu ihtiyaç
Göz kapakları gözlerine perde
Önüne serilmiş sonsuzluğa sırtını dönmekte
Kocaman bir yanlışa koşar adım gitmekte

…………
Eski zamanın silinmiş bekçileriydik
Rüzgarlada dağılan kum kaleleri gibi tükendik
Git artık ardına bakma
Bırak aksın , kabuk dağıldı çoktan , bize ait olan

………..
Sıcak sıcak dökülüyor yapraklar soğuk toprağa
Zamansız bir veda sancılı ve aç acıya
Hiç hesapta yokken susayan ayrılığa
Ve rüzgarın dağıttığı parçalar
Dökülüp savruluyor yapraklar
Bazılarınıda ben çiğniyorum
Zamansız sancılı ve aç acıya
Hiç hesapta yokken susayan ayrılığa



…………..
Garip bir sıvı pompalıyor artık kalbim
Boşalttım kanımı ve sana ait olanları
Kendi cinayetini hesaplayan bir katil gibi
Hesapladım bitişini
Sonsuz bir kabustan uyanmaya çalışan
Küçük bir kız gibi
Titreyan sesimle ve kopkoyu korkulara batmış gözlerimle
Haykırıyorum
Senden uyanmak istiyorum