Fotoğraf: Sezen Yalçınkaya

Eşikteki karaltı

Ne zamandır unutulmuşların isi sandığım peşimdeki gölgeler meğer mahalle çocuklarının kuklalarıymış. Bilmem söylemiş miydim, benim içsel mahallemin –tabi yakılmadan evvel- güzel komşulukları vardı. Aşklar da yaşanırdı. Hepsi yanmadan önceydi. O zamanlar bugün zihnime yerleştirdiğim, gülüşleri ve unutuşları perdeleyen boşluk yoktu. Her sabaha robotsal uyanışlar yoktu. Acıyla günü reddedişler de vardı. Ama içsel mahallemin güzel komşulukları vardı.

Beni yarı mutlu yalnızlıklarıyla tanıştıranlar oysa bilemezlerdi. Ben hep onların yağmurlarını görmek isterdim. Bu şehre benziyorlar mıydı? Eşiklerine oturup uzun uzun bakmak istedim. Gözlerini kaçırdılar. Yalnızca biri görmeme izin verdi ama yağmuru dinmeden ve şarkımı söylemeden gitti. Küsmedim.

Mahallem yanarken –belki önemli- birkaç şeyi de feda etmek zorunda kaldım. Bilmeyenlerin yanlış anlamalarına izin verdim. Fazla sustum. İçleri bomboş ben dolu cümleler kurdum. Böylece hem kendimi çok anlattım hem yok ettim. Bu eşsiz bir buluş oldu. Her gece yalnızlığının küçük bir kısmını ben olmaya ayırdım. Boşluğumu tamamladığımda buna da gerek kalmayacaktı ama doldurdular hep bir tarafımı. Bir havuz probleminde yapayalnızdım. Ancak dolan ne gözyaşları ne yağmurdu. Ceplerimdeki umut kırıklarını boşalttım, onlara sığamayan gerçekleri parça parça yutturarak uykularımı zehirlediler. Her uyku öncesine ölüm sanrısı eklediler. Direndim.

Hayat küçük yanılgılarıyla sarstı uyandırdı. Düşlerim film hatasıydı. Neredeyse her uyanışım bilinçaltımın hayattan hakkı olmadan çaldığı sahnelere bir özürdü. Mahcubiyetimi kimselere belli etmeden güniçiönemsizanlarına yedirdim. Çoktan unutulmuş aşkların bir listesini yapıp uygun zamanlarda onları dillendirerek normal göründüm. Bu süreç yorucuydu. Anlaşılmayı bekleyerek birkaç hata yaptım ama telafisi zor olmadı. Ceplerim tamamen boşalıncaya kadar, sonrası…

algı eşiğinde bir karaltı. Ben kaç zamandır düşlerimin kuklası odum. O eşikte oturup yağmurunu son kez görmek istedim. Gerisi hep karanlıktı. Benim içsel mahallem bu şehrin ışıklarıyla yandı.

Hiç yorum yok: