Fotoğraf: Sezen Yalçınkaya

Siddhartha

Ve eğer yüreğinde niçin bunlar başıma geldi dersen

Yüce Buddha Siddhartha Gautama; Buda benim ustamdır, bende onun kölesi.
sen ne istersen onu yap
Ne sen verdin kararını ne de bir başkası
Benim her şeyin maksadı.

Bir damla kelebeğin kanadına
Ne damlanın var haberi
Ne kaldı kelebeğin hali
Dağıldı polenleri dört bir yana
Kırıldı kanadı düştü boylu boyunca
Dedi;
Baba rab
Ne suya kızarım
Ne de yola

Maksadım kelebek
Tırtıldım bir zaman
Bir zaman süründüm
az önce özgürümdüm
Ne suçlu kanadım
Ne de suçlu damla

Süründü yaprağın altına
düşünmeye başladı
Geçmişti ağır acısı.
Yağıyordu yağmur usulca
Uzandı sırt üstü
İzledi yeşil çimenleri
Dinledi rüzgarı
sakin rüzgarı
Çimenlerin ağır ağır sallanmalarını
Döndü içine sonsuz derinlere
kaybolurken
Aniden
Hızlandı yağmur
Kapıldı akıntıya bedeni
Büyük bir acıyla kolları kanatları.

Dedi;
Ne suya kızarım nede kanadıma
Bir zaman süründüm
Şimdi özgürüm

İşitmez oldu o sıra
Karardı gözleri
Ve daldı derin bir uykuya

Yaprağın gelince düşme zamanı
Külünü göğe tozunu yüzüme savur
Işığın bin bir tonunu karanlığın içinde
Keskin kanın kokusu dağıtır
Gözyaşının tuzunu
İçinde yaşatır
Ağlar bedeni üç gün üç gece, ayın ışığı vurur
Ulu ağacın gövdesine bir kapı açılır
Açılan kapıya girer
Bir zaman geçer
Değişir, unutur, başkalaşır.


Biliriz
Zamanı gelince
Düşen tohumları taşırlar
Büyük bir sabırla

Bir gün süren özgür yaşamın toza toprağa bulandı
Ve kanadın kolların kırıldı

İzlediğin yeşil çimenler
Dinlediğin hafif rüzgar, sakin rüzgar
Ağır ağır düşen damlalar
Benim toprağın kokusu
Unutma

Ki orasıdır bir kelam edilmez
Artık dışındasın
Bir sual sorulmaz.

Hiç yorum yok: