senin resmin bunlar;
 yapıştığın ikilem
 kelimelerini azdırıp
 yumruklarını sıktığın annen.
 içinde erimeye başladın
 notaları kirli bir müziğin
 her şeyi sonsuz
 yaşadın çünkü..
 
 kendine sığamıyordun
 çoğalacak
 kalabalıklaşacaktın
 zakkumlar eriyordu içinde
 kızgın,kırmızı ..
 dört gün titredin
 bu müziğin yatağında
 çoğalmak sana göre
 değildi..
 kan taştı..
 öldü bebek..
 
 yenildiğin müzik
 çağırdıkça kollarını
 yanaştın çırpınmadan 
 tüm kalemleri
 kendinle yoğurmuştun 
 duvarlardan aktı rengin,
 boyaların,
 balmumları taştı
 kavanozlardan
 bütün yalanları denedin çünkü..
Emine Yalçın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder