“Gelin savaş babaları
Sizler,silah üretenler
Sizler,savaş uçaklarını yapanlar
Sizler,dev bombaları yapanlar
Sizler,duvarların ardına gizlenenler
Sizler,masalların ardına gizlenenler
İsterim ki bilin,maskelerinizin ardını gördüğümü"
Bob Dylan’ın "Masters of War" şarkısından
Bu onların savaşı değil
Çıkmak için başlarını oynattıkları koridorlar
Paltosunu yırtıyor şehrin,tüm evler çıplak ve ayaksız
Ne kadar eğiliyorlar,ne kadar yorgunluk ve keder çatlağı duvarlar
Köşe başlarına tutulmuş ne çok çocuk var
Yeşil gözleri esmer tenleriyle göğü ayıklayan ne çok kadın
Bu savaş onların değil
Kutsal kelimelerle doluyken
Sokaklarının avazı çalan renkleri
Ziyanla doldurmuş boynunu,sultanın çocukları
Başları mı ağırdır ziyanları mı?
gecenin kaşlarını cımbızlayan babalara sormalı
Ve dinlemeli annelerin nefeslerini
Yaşmaklarını kafeslere dolayarak
Gizlemeye çalışıyorlar yılan seslerini,
sesleri olmadan yılanlar dolayabilir mi dilini
salyasını dökebilir mi buğulu camlara?
Odalarını terk etmeden nasıl yaşayabilirler,
Nasıl yaşlanabilirler füzelere güdümlü ilya’nın eteklerinde
Kim donatır sinilerin açıkta kalan başlarını
Kim avuçlar ilya’nın taşlarını bu kadar
Kime pay olur akşam dualarını okuyan peygamber yatağı
çelik perdelerle gerilmişken göğün eğe kemikleri
hepsinin gözü var,hepsi aç-gözlü
sultanın çocukları”ötekiler”in savaşında
Sürme oluyor toprağın kambur dudaklarına.
Emine Yalçın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder