Fotoğraf: Sezen Yalçınkaya

KIRMIZI




ve sen tüm kandırılanlardan biri olduğunda...

bir savaş başlamıştı içimde. gitmek ile kalmak arasındaki o sonsuz düşünme anı kısacık saniyeler içinde...kanım,ağır işliyor damarlarımda.uyuşmuş bir şekilde hala bekliyorum birşeylerin güzel gitmesi için.ayaklarım üzerinde doğrulmam hiç bir şeyin gücüne sahip olduğumu ispatlamıyor.eziliyor gözlerim,eriyor bedenim...

ve sen tüm gidenlerle bir olduğunda...

hayallerim vardı bir zamanlar.saklı tuttuğum,düşlediğim.oysa şimdi hatırlayamıyorum bile çocukken dilediğim dilekleri...beni lanetledi güzel bir ses...bana artık -haram-sın değil,yaramsın yaşadığın müddetçe...sende benimle beraber yaşayacaksın,acı çekeceksin ben ölmedikçe...kuyruğu uzunca bir yıldızın peşine düştü düşüncelerim,uzaklaştılar
uzaklaştılar
gözden yittiler...

ve sen ateşe verdiğinde tenini...

gözyaşları mıdır beni böylesine bataklıktaymışım gibi hissettiren?
benden saklıyor insanlar acılarını.sevdiğim insanlar...oysa bilmek istiyorum,onlar içinde üzülmek istiyorum.şayet bir can-a malolacaksa bu,onlar için ölüp ölüp dirilebilirim.
gidebilirim huzur bensizlikteyse,
yakabilirim kendimi,yokedebilirim...saat ilerledi.vakit tamam...

ve sen anladığın kadarıyla yetinirken...

ben yaşadıklarımın izlerini taşıyorum sol yanımda.yaşayamadıklarımın kesikleri,eziklikleri...

ve ben hala savaşırken bu savaşta,yalnız başıma,tek kurşunla,

bir denizdi kirpiğimde kızıla boyanan...zaman..

vera ws

Hiç yorum yok: