Gece soğukta kalp atışlarını yavaşlatır...

Gece soğukta kalp atışlarını yavaşlatır,
Sabahın ilk ışığıyla yeniden canlanır.
Durdurdum kalbimi, sertleşti, taşlaştı,
Nefreti dağları aştı,

Benim çiçeklerim vardı
Senin ( Abel )hayvanların
Sen adın Abel, benim adım Caine
Tanrı bir kurban istedi,
Kurbanlarımızın kokusu göğe yükseldi,
Tanrı senin kurbanını seçti
Benim çiçeklerim reddedildi,
Ağladım uzun bir süre
Gece gündüz dua ettim yukarıdakine
Benim adım Caine.

Tanrı bir kurban daha istedi,
Sen yaktın kurbanını koku göğe yükseldi,
Düşündüm uzun bir süre
Vazgeçtim yakmaktan çiçeklerimi,
Nasıl olsa geri çevirecekti,
Çıkardım mızrağımı sapladım Abel’in kalbine
Hayatta en çok sevdiğim şeye.

Atıldım cennetten Nod denilen yere,
Yalnız kaldım karanlıkta ağladım, açtım, üşüdüm,
Karanlıktan bir ses geldi,
Bana doğru yaklaştı,
Bir kadın karanlığın bütün gücü üzerinde,
Dedi ki,
Biliyorum üzgünsün, bir zamanlar üzgündüm bende,
Biliyorum açsın, bir zamanlar açtım bende,
Biliyorum üşüyorsun, bir zamanlar üşürdüm bende,
Senin gibi sürgünüm bende bu yerde.

Dedim ki;
Ben lanetliyim, neden yardım edersin bize,
Dokunduklarım kırılır,
Sevdiklerim yok olur,
Sadece yalnızlık bana kalır,

Dedi ki;
Ben Lilith'im.
Tanrı’ya karşı geldim,
Bir zamanlar ben de üşüyordum.
Benim için sıcaklık yoktu.
Bir zamanlar ben de açtım, benim için yemek yoktu.
Bir zamanlar ben de üzgündüm, benim için rahatlık yoktu."



Lilith ağırladı evinde beni,
Susuzluğum ve açlığım gitti,
Gözyaşlarım dindi,
Hüznüm sıcak evinde bitti,

Bir gün sordum lilith’e,
Nasıl yarattın bu evi karanlığın içinde,
Lilith gülümsedi ve cevap verdi:
Uyandım.
Bu sayede istediğim gücü yarattım.
Beni de uyandır Lilith,
İhtiyacım var benim de güce.

Uyanırsan sonsuza kadar yok olabilirsin Caine.
Seni Tanrı lanetledi.
Ölebilirsin,
Sonsuza kadar değişebilirsin.


Gücüm olmadan yaşayamam
Sen olmadan yeniden var olamam

Lilith kesti bileğini,
Doldurdu bir kaba bana içirdi,
O kadar uzun zaman oldu ki
Sonsuzluk gibi geldi.

Uyandım
Karanlığın içinde ışığı gördüm.
Gece parlayan ateşi,
Kutsal Ateşin koruyucusu geldi,
Ve şöyle dedi;
O seni affetti.

Kalbim Tanrı’yı unuttu ve kaybetti
İhtiyacım yok acımasına kimsenin
Ancak kendi vicdanımla gurur içinde yaşayabilirim,

Ve beni yine lanetledi;
Gezdiğin bu yollar ateş olacak,
Ve bu ateş derini yakacak.

Bu kez güneşin koruyucusu geldi;
Abel seni, günahlarını affetti.
Onun bağışlaması bir şeyi değiştirmez,
Ben affetmeliyim kendimi

Beni yine lanetledi.

Var olduğun sürece korkacaksın gün ışığından
Ateş gibi yakacak seni,
Şimdi kaç karanlık bir yere,
Ki güneşin gazabını hissetme,



Koştum karanlığa doğru,
Sığındım bir mağaranın içine,
Daldım uzun bir uykuya
Uyandım uzun bir zaman sonra,
Ölüm meleği sarmış bedenimi boylu boyunca,
Fısıldadı kulağıma,
Tanrı bütün günahlarını affetti.

Neden kabul etmiyorsun lanetinden kurtulmuyorsun,
Ne yardım diledim Tanrı’dan karanlıkta,
Ne de tanrının acımasını bana,
Açıldı gözlerim
Ve karanlığı seçtim.